Terug naar de basis

Zitten we midden in een revolutie?

Veel mensen komen in opstand. Als ik in organisaties met medewerkers praat, hoor ik vaak geluiden over dat er steeds meer werk bij komt, steeds meer protocollen, steeds meer details, steeds meer regels, steeds meer taken en daarmee steeds meer stress en een hogere werkdruk. Hoe keren we dat?

Onze basis kwijt…

Soms denk ik dat we onze basis kwijt zijn. Dat we niet meer goed weten watessentiële prioriteiten zijn. We verdwalen in alle hectiek en bureaucratische rompslomp. In veel sectoren lopen we tegen problemen aan docenten en mensen in de zorg worden al jaren ondergewaardeerd en er ontstaat een leegloop door ziekte, burn-out en omscholing. Met als resultaat: nog meer werkdruk.

Ook mensen in de bouw en boeren werken knetterhard. Onlangs belde ik een dakdekker voor een lekkage aan mijn huis. Ik was na drie kwartier werkelijk 8 bedrijven verder, voordat ik een man gevonden had die de klus kon klaren. Ik riep tegen hem: ”je bent goud geld waard, mijn redder in nood!”.

Schaarste en waardering.

Schaarste in de economie maakt gewoonlijk dat iets meer waard wordt. Maar hoeveel waardering krijgen medewerkers in de genoemde sectoren zowel op hun bankrekening als van ons als burger? Er zijn zoveel directeuren en hoge managers dag-in-dag-uit aan het overleggen met elkaar. Als we hen op een verjaardagsfeest tegenkomen, hebben we misschien snel een hoge pet op. En hoe is het met die pet gesteld als we een stratenmaker ontmoeten?

Ik weet wie ik eerder zou missen, als het vak niet meer uitgevoerd zou kunnen worden. Als we de harde werkers in deze sectoren meer waarderen, gaan waarschijnlijk jongeren ook eerder dergelijke studies volgen. En die jongeren hebben we hard nodig!

Tijd voor revolutie

Als je kijkt naar hoeveel stakingen er momenteel zijn in zorg, bouw, onderwijs of bij de boeren en klimaatactivisten, zou je kunnen concluderen dat we midden in een revolutie zitten. Het gaat niet langer zoals we het altijd deden, het werkt niet meer in deze tijd. Onze gewoontes passen niet meer.

Hoe anders?

Als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg.

Wat mij betreft een transformatie van te veel willen naar minder. We leven in een tijd waarin alles bereikbaar lijkt. Daar is het lastig om te kiezen en prioriteren. We kunnen terug naar de basis wanneer we niet starten met de vraag: wat wil ik? De start kan beter liggen bij wat wil ik niet missen? Deze laatste vraag geeft de prioriteit duidelijker weer.

Wat we echt niet willen missen is ons natje en droogje en verzorging. Dat betekent prioriteren in huisvesting, voedsel, vervoer en zorg. Al het andere is ondergeschikter, hoe boeiend, fijn, interessant of inspirerend ook. Al het andere is extra, een luxe, een aanvulling. Misschien zijn we zo verwend geworden dat we veel meer als eerste levensbehoefte zijn gaan beschouwen, dan dat het oorspronkelijk was.

Vanochtend las ik de quote:

Om gelukkig te zijn heb je vaak niet méér nodig, maar minder.

Minder, minder, minder…

Onder andere minder praten en meer doen, wat mij betreft. Met al het overleg waarin wij Nederlanders zo ‘goed’ zijn, Logisch helder nadenken over prioriteiten en aan de slag. Vergeet niet dat bij alle innovaties die uitgedacht worden ook weer extra dingen bijkomen. Je kunt je tijd maar één keer uitgeven..

Als ik een auto koop, dan komt daar vanzelf bij dat ik het schoon moet houden, een APK-keuring, autoverzekering en wegenbelasting regelen en betalen. Maar ook al die onvoorziene zaken zoals een lekke band, autoruitschade of ineens de benzinetank leeg. Dit staat nog los van de consequenties voor het milieu, als ik een auto koop. Bij iedere beslissing komt er meer bij, meer dan je verwacht. En dat kost tijd en geld. Het is een luxe om er van uit te gaan dat dit onuitputtelijke bronnen zijn…

Daarom pleit ik voor minder aanschaf, minder plannen, minder willen en welmeer focus hebben in het maken van keuzes. Het is niet eenvoudig maar het schept wel ruimte. Zowel in je agenda en financiële
ruimte in je portemonnee. Wij zijn de maatschappij. Iedere verandering van het systeem start dus bij onszelf.

Hoe kun je ruimte realiseren?

Door aan jezelf de vraag te stellen: wat wil en kan ik niet missen? Bijvoorbeeld qua werkzaamheden. Ik nodig je uit om een kwartier tijd te nemen 10 werkzaamheden die jij niet kunt missen, die er voor je organisatie werkelijk toe doen. Dat is je focus, dat heeft je prioriteit. Dit experiment is een mooie oefening in keuzes maken.

Daarnaast kun je een lijst met 10 werkzaamheden maken die je niet wilt gaan doen, waar de organisatie niet beter van wordt. Je stelt jezelf de vraag: wat wil ik wel missen? Van die lijst zijn hopelijk dingen die je los kunt laten, niet meer gaat doen. Activiteiten die een ander kan doen. Of dingen die we zelf op een creatieve, efficiënte, andere manier kunnen doen. Laat je creativiteit hier maar eens op los. Met die twee lijsten leg je opnieuw een verse basis voor je werkzaamheden aan. Dat geeft helderheid.

Nog meer inspiratie om te kunnen prioriteren vind je in dit blog. Over de waarde van af en toe even stilstaan tijdens werkzaamheden.

Ik gun jou meer rust en ruimte in je werk en denk graag mee om het efficiënter te maken zodat werkplezier terug komt. Wil je iets uit de twee lijsten van tien, of het keuze proces met me delen? Dat waardeer ik omdat je er anderen mee inspireert.

Om mijn dankbaarheid voor je input te tonen, stuur ik jou de

7-daagse challenge; Timemanagement

Met deze gratis challenge kun je zelf aan het werk. Aan de hand van zelfreflectievragen en oefeningen, ontwikkel je meer efficiëntie met als resultaat minder werkdruk en stress.

Bedankt voor je aandacht.
Op jouw professionele groei!

Delen via FacebookDelen via TwitterDelen via Google+Delen via LinkedInDelen via E-mail

3 reacties op “Terug naar de basis”

  • Marina Eikenaar schreef:

    Super interressant,waardevol.

  • Magda schreef:

    Mooie oproep Vick! Dankjewel! We gaan ten onder als we niet uitkijken aan onze eigen ‘welvaart’. Als ik er zo over nadenk, komt alles wat ik echt niet wil en kan missen eigenlijk uit onbetaalbare en onuitputtelijke bronnen zijn: samenzijn, verbinding, liefde, aandacht. Als je daar je week maar genoeg mee vult, valt er ‘vanzelf’ een hoop weg waar je anders geld in zou moeten steken ;-).

  • Vick Nieuwenhuis schreef:

    Dankjewel Marina en Magda. Met de essentiële zaken die jij beschrijft Magda, kunnen we onszelf vullen. Mijn ervaring is dat ik daarna niet zo nodig van alles meer hoef en wil. Als we ons vullen met zaken die minder of niet van waarde zijn, willen we steeds meer. Ik ben benieuwd hoe waardevol jullie de timemanagement challenge vinden. Ook dit brengt je terug naar de basis. Hartelijke groet, Vick

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

« »