Vorige week mocht ik opnieuw een teambuilding verzorgen. Wat ik dan gaandeweg zie gebeuren in de ogen van de deelnemers is een bijzonder proces.

groot of klein team

Het betrof dit keer een grote groep van ruim 25 personen. Dat het groepsproces daarin heel anders verloopt tijdens een training dan in een groep met 5 teamleden, hoef ik waarschijnlijk niet uit te leggen. Wat er anders verloopt is met name een verschil in wederkerigheid tijdens de training. In een kleine groep ga ik voornamelijk in op directe communicatie tussen collega’s. Dan komen er concrete casussen op tafel waaraan we kunnen bouwen.

Voor een grote groep hanteer ik een andere aanpak. Naast actieve werkvormen waarin teamleden zelf zaken kunnen ervaren, vertel ik over het verschil in drijfveren tussen de 9 enneagramtypen. De werkvormen zijn gericht afgestemd op de groepsdynamiek en grootte van het team.

weerstand zichtbaar in non-verbaliteit

Aan het begin van een dergelijke sessie zie ik in de non-verbaliteit van een aantal mensen meestal weerstand; de armen over elkaar, ogen in een waakzame stand.

Logisch ook dat die weerstand aanwezig is. Vaak hebben enkele teamleden de beslissing genomen het zelfkennislab in te huren. De rest van het team heeft soms het nakijken in zo’n teambeslissing. Alleen al met dit gegeven kunnen we een hele middag vullen 😉 Hoe nemen we een beslissing die gedragen wordt door het hele team?

De mensen met weerstand vragen zich waarschijnlijk af wat de meerwaarde van het enneagram is. ‘Weer zo’n teambuilding waar je naderhand niet concreet iets mee kan’ is dan vaak de gedachte. Die twijfels neem ik bij de start van de sessie al serieus door teamleden uit te nodigen vooral kritische vragen te stellen. Als ze merken dat dit kan en de situatie toch veilig blijft, zie je de gezichten meer ontspannen.

herkenning en bewustwording

De volgende stap is dat ik voorbeelden geef, waarom specifieke enneagramtypen doen wat ze doen. In een kleine groep komen mensen dan steevast met reacties. In een groot team zie ik veel knikkende gezichten als bevestiging. Ik vraag mensen hun eigen ervaringen te delen en dan komt de groep stap voor stap los.

Ze gaan ontspannen zitten met de benen niet meer gekruist, de ogen aandachtig gericht op wat er komen gaat. Vaak koppelen ze plenair de herkenning terug. Kortom, ze worden zich bewust van hun eigen gedrag en dat van collega’s. Belangrijker nog: ze ontdekken de drijfveren van hun denken, voelen en handelen.